প্ৰসংগ: ন্যায়াধীশ দীপক মিশ্ৰ

   ‘নিয়মীয়া বাৰ্তা’ত যোৱা ৩০ এপ্ৰিলত প্ৰকাশিত পূৰ্বজ্যোতি চুতীয়াৰ  ‘ন্যায়াধীশ দীপক মিশ্ৰ: বিতৰ্কৰ মাজতো অবিচলিত’ শীৰ্ষক লেখাটো পঢ়ি দুষাৰ লিখাৰ তাড়না অনুভৱ কৰিলোঁ। যোৱা কিছুদিন ধৰি ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশজনৰ সম্পৰ্কত যিধৰণৰ নেতিবাচক খবৰৰ সমাহাৰ ঘটিছে, সেয়া নিশ্চয় দেশখনৰ বাবে শুভ সংকেত নহয়। মুখ্য ন্যায়াধীশজনে দেশখনৰ শীৰ্ষ আদালতখনক চৰকাৰী হস্তক্ষেপৰ পৰা ৰক্ষণাবেক্ষণ দিব পাৰিছে নে নাই আমি নাজানোঁ, কিন্তু তেখেতৰ বিৰূদ্ধে মহাভিযোগ আনিবলগা পৰিবেশটোক নিশ্চয় সহজে উৰুৱাই দিব পৰা নাযায়। ভাৰতৰ সংবিধানখন গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশৰ বিৰূদ্ধে মহাভিযোগ অনাৰ দৰে দুৰ্ভাগ্যজনক ঘটনা ইয়াৰ আগত এবাৰহে ঘটিছে। ১৯৯১ চনত সেই সয়মৰ ন্যায়াধীশ ভি ৰামস্বামীৰ বিৰূদ্ধে মহাভিযোগ অনা হৈছিল। মহাভিযোগ গ্ৰহণ হৈছে নে নাকচ হৈছে, সেয়া আমাৰ চিন্তাৰ বিষয় নহয়। চিন্তাৰ বিষয় হ’ল-যি পদৰ ওপৰত ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ গভীৰ শ্ৰদ্ধা আৰু ভৰষা থাকে, সেই পদত অধিষ্ঠিত ব্যক্তিজনৰ বিৰূদ্ধে মহাভিযোগ আনিবলগীয়া পৰিবেশ হৈছে কিয়? সেই পদত অধিষ্ঠিত ব্যক্তিগৰাকী বিতৰ্ক আৰু সন্দেহৰ বাহিৰত থকাটোহে সকলোৱে বিচাৰে। ভাৰতৰ সংবিধানখন গ্ৰহণ কৰাৰ ৬৮ বছৰৰ পাছত উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ কেৱল দুজন ন্যায়াধীশৰ (উচ্চ ন্যায়ালয়ত ঘটা মহাভিযোগবোৰ বাদ দি) বিৰূদ্ধেহে মহাভিযোগ আনিবগীয়া পৰিবেশ যেনেদৰে বিৰল তেনেদৰে চিন্তনীয় আৰু উদ্বেগজনকো।

     প্ৰবন্ধকাৰ পূৰ্বজ্যোতি চুটীয়াই ন্যায়াধীশ দীপক মিশ্ৰৰ কেইটামান ঐতিহাসিক ৰায়ৰ প্ৰসংগ আনিছে-বিশেষকৈ নিৰ্ভয়া কাণ্ডৰ চাৰিজন দোষীক মৃত্যুদণ্ড দিয়া আৰু য়াকুব মেননৰ ফাঁচী। তেখেতৰ মতে এই ৰায়সমূহে ন্যায়াধীশ হিচাপে দীপক মিশ্ৰৰ সংহতিক প্ৰমাণ কৰে। ভাৰতৰ ন্যায় ব্যৱস্থা অনুসৰি দোষীয়ে নিজকে নিৰ্দোষী হিচাপে প্ৰমাণ কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণ সুযোগ লাভ কৰাৰ পাছতো প্ৰমাণ দিবলৈ বিফল হ’লে আৰু অভিযোগকাৰীৰ অভিযোগসমূহ সঁচা প্ৰমাণিত হ’লে যিকোনো পৰ্যায়ৰ ন্যায়াধীশে দোষীক শাস্তি প্ৰদান কৰিব পাৰে। উল্লিখিত ৰায়সমূহৰ বিচাৰপীঠৰ নেতৃত্বত ন্যায়াধিক দীপক মিশ্ৰ আছিল বাবেহে সম্ভৱ হৈছিল বুলি প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে সমাজলৈ ভুল বাৰ্তা নাযাবনে?

                                                  

[প্ৰকাশিত, ‘নিয়মীয়া বাৰ্তা’, ৫ মে’ ২০১৮]