যোৱা কিছুদিন ধৰি অসমত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘ আৰু টাই আহোম যুৱ পৰিষদ, অসমৰ (টাইপা) মাজত ঘটা বুজাবুজিৰ অভাৱে ৰাজ্যখনত এটা অপ্ৰীতিকৰ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছে । শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘৰ সদস্যভূক্ত আহোম সম্প্ৰদায়ৰ লোক এজনে আহোমসকলে পৰম্পৰাগতভাবে পালন কৰি অহা উৎসৱ ‘মে-ডাম মে-ফী’ত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে সংঘৰ প্ৰাথমিক গোটে লোকজনক সংঘৰ পৰা বহিস্কাৰ কৰিছে । সংঘৰ এনে কাৰ্যই আহোম সম্প্ৰদায়টোক অপমান কৰা বুলি গুৰুতৰ অভিযোগ তুলি ইয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়া হিচাপে ‘টাইপা’ৰ চৰাইদেউ জিলা সমিতিৰ উদ্যোগত সংঘৰ সংবিধান দাহ কৰিছে । প্ৰতিক্ৰিয়াৰ ওপৰত প্ৰতিক্ৰিয়া হিচাপে সংঘৰ কেইবাটাও জিলা সমিতিয়ে বিভিন্ন জিলাত ‘টাইপা’ৰ বিৰূদ্ধে এজাহাৰ দাখিল কৰিছে । ফলত বিষয়টোৱে আৰু জটিলতাৰ দিশত গতি কৰিছে ।
ধৰ্মীয়
আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক সংগঠন এটা শৃংখলাবদ্ধভাবে চলি থাকিবৰ বাবে কিছুমান নিয়ম সৃষ্টি
কৰি লোৱা হয় । শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘই দাবী কৰে যে (ব্যক্তিগত টিভি চেনেল এটাত সংঘৰ
এজন বিষয়ববীয়াই ৰখা বক্তব্য অনুসৰি), মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ চিন্তাধাৰাৰ মৌলিক ভেটিৰ
আধাৰত সংঘৰ সংবিধানখন প্ৰণয়ন কৰা হৈছে । সেয়েহে সংঘৰ সংবিধান বিৰোধী কামত লিপ্ত হ’লে সংবিধান
অনুসৰিয়েই শাস্তিৰ প্ৰদান কৰা হয় । ইয়াৰ পৰা স্পষ্ট যে শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘৰ সংবিধানখনত
সংঘৰ সদস্যই ‘মে-ডাম মে-ফী’ত অংশগ্ৰহণ কৰাত বাধা আছে বাবে লোকজনক সংঘৰ পৰা বহিস্কাৰ
কৰা হৈছে । সংঘৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা এই সিদ্ধান্ত ঠিকেই আছে । সমস্যাটো হ’ল- এজন
ব্যক্তিৰ সামাজিক-সাংস্কৃতিক পৰিচয় মাত্ৰ এটাতে সীমাবদ্ধ নহ’বও পাৰে । এজন ব্যক্তিৰ একাধিক সামাজিক-সাংস্কৃতিক পৰিচয়
থাকিব পাৰে । সমাজৰ বৃহত্তৰ স্বাৰ্থত সকলো ব্যক্তিৰে এটাতকৈ বেছি পৰিচয়ৰ প্ৰয়োজন
আছে আৰু সামাজিক সংযোগৰ (Social engagement) জৰিয়তে ইয়াৰ প্ৰকাশ ঘটে । মানুহৰ মাজত যিমানেই সামাজিক সংযোগ ঘটে, সিমানেই বিভিন্ন গোটবোৰৰ মাজত সমন্বয়ৰ
পৰিৱেশ গঢ়ি উঠে । সেয়েহে, সামাজিক সংযোগক সংঘৰ্ষ নিৰ্মূল কৰাৰ এটা প্ৰধান উপায়
হিচাপে বিবেচনা কৰা হয় ।
ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সময়ত অসমত কেৱল সৰ্বভাৰতীয়
ৰাজনৈতিক চিন্তাধাৰাৰ প্ৰভাৱেই পৰা নাছিল, ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক
চিন্তাধাৰাৰ প্ৰভাৱো পৰিছিল । ভাৰতৰ মূল ভূ-খণ্ডত ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক
পৰিৱেশ অত্যন্ত গোড়া । দুখৰ কথা যে স্বাধীনতা
আন্দোলনৰ সময়ত অসমত ভাৰতৰ মূল ভূ-খণ্ডত চলি থকা গোড়া ধৰ্মীয় আৰু
সামাজিক-সাংস্কৃতিক পৰিৱেশৰ প্ৰভাৱ পৰিছিল (বৰ্তমানো তেনে পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিবলৈ
অপচেষ্টা চলাই থকা হৈছে) । আনকি শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে প্ৰচাৰ কৰা উদাৰ ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক ব্যৱস্থাৰ ওপৰতো
তেনে গোড়ামীৰ প্ৰভাৱ পৰিবলৈ ধৰিছিল । সেয়েহে, প্ৰদেশখনৰ শংকৰী সংস্কৃতিৰ কিছুমান পণ্ডিত
আৰু প্ৰতিষ্ঠিত ব্যক্তিৰ উদ্যোগত শ্ৰীমন্ত শংকদেৱ সংঘ (গঠনৰ সময়ত সংগঠনটোৰ নাম ‘শংকৰ সংঘ’ আছিল ) গঠন
কৰি সংগঠনটোৰ শৃংখলাবদ্ধতাৰ উদ্দেশ্যে সেই সময়ত উদাৰ বিবেচিত হোৱা নিয়ম সৃষ্টি কৰি
লৈছিল । কিন্তু, সময় আৰু পৰিস্থিতিয়ে উদাৰতাৰ সংজ্ঞাৰো পৰিৱৰ্তন কৰে । গতিকে,
শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘ বুলিয়ে নহয়, সমাজৰ বৃহত্তৰ স্বাৰ্থৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি সকলো
সংগঠনে নিয়মবোৰ শিথিল কৰাৰ প্ৰয়োজন আছে । অৱশ্যে, ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে কোনোবাই
দাবী কৰিলেই বা আদেশ দিলেই সংগঠন এটাৰ সংবিধানখনৰ দফাবিলাক সংশোধন কৰি দিব ।
বিভিন্ন সময়ত ভাৰতত বিভিন্ন ধৰণৰ
ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক চিন্তাধাৰাৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছে । কিন্তু, অত্যন্ত কঠোৰ আৰু
অতিৰিক্ত কৃচ্ছ্ৰ সাধনাক অগ্ৰাধিকাৰ দি আনৰ তুলনাত শ্ৰেষ্ঠ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব
বিচৰা ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক চিন্তাধাৰাক দেশখনৰ সৰ্বসাধাৰণে দীৰ্ঘকালত
অগ্ৰাহ্য কৰি আহিছে ।
[প্ৰকাশিত, ‘আমাৰ অসম’, ২৭ ফেব্ৰুৱাৰী ২০২৫, পৃষ্ঠা:
৫]
No comments:
Post a Comment