যোৱা ১৩ ফেব্ৰুৱাৰীত ‘আমাৰ অসম’ত প্ৰকাশিত পৰাগ পবন
শৰ্মা বড়াৰ ‘জনগোষ্ঠীয় পৰিচিতিৰ আন্দোলন: গণতন্ত্ৰীকৰণৰ সমস্যা’ শীৰ্ষক
লেখাটো পঢ়ি দুষাৰ মতামত আগবঢ়োৱাৰ পৰা বিৰত থাকিব নোৱাৰিলোঁ। বড়োসকলে অব্যাহত ৰখা
তেওঁলোকৰ পৰিচয়ৰ আন্দোলনৰ ফলত বড়োলেণ্ড টেৰিটৰী অঞ্চলত দেখা দিয়া দুটা অতি
বাস্তৱসন্মত নেতিবাচক পৰিস্থিতি লেখকে চিনাক্ত কৰিছে। সেই পৰিস্থিতি দুটা
হ’ল-আন্ত:জনগোষ্ঠীয় (inter-ethnic) আৰু
অন্ত:জনগোষ্ঠীয় (intra-ethnic) সমস্যা।
বড়োলেণ্ড টেৰিটৰী অঞ্চলত অনা-বড়ো লোকসকলে তেওঁলোকে অন্তৰ্ভূক্ত হোৱা জনগোষ্ঠীটো পৰিচয়ৰ
সংকটত পৰা নাই বুলি এক আষাৰে নুই কৰিব নোৱাৰি। লেখকে উল্লেখ কৰাৰ দৰে এই অঞ্চলত
কোঁচ ৰাজবংশীসকলে তেওঁলোকৰ প্ৰাচীনত্ব দাবী কৰাৰ পূৰ্ণ প্ৰাসংগিকতা আছে। কম-বেছি
পৰিমাণে অঞ্চলটোৰ আন জনগোষ্ঠীবোৰৰ ক্ষেত্ৰতো একে কথাই প্ৰযোজ্য হ’ব। অৱশ্যে, এনে পৰিস্থিতিয়ে
অঞ্চলটোৰ অনা-বড়ো লোকসকলক মাজে সময়ে একগোট হোৱাৰ সুযোগ প্ৰদান কৰিছে আৰু বড়ো
জনগোষ্ঠীটোৱে ইয়াৰ প্ৰত্যক্ষ ফল ভোগ নকৰাকৈ থকা নাই। ২০১৪ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনত
কোকৰাঝাৰ সমষ্টিৰ পৰা প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা অনা-বড়ো নিৰ্দলীয় প্ৰাৰ্থী নৱ কুমাৰ
শৰণীয়াই জয়লাভ কৰাটোৱেই ইয়াৰ উপযুক্ত প্ৰমাণ।
যিকোনো জনগোষ্ঠীৰে সামগ্ৰিক উত্তৰণৰ ক্ষেত্ৰত সংশ্লিষ্ট
জনগোষ্ঠীটোৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটোৰ ভূমিকা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈ আহিছে।
এই শ্ৰেণীটোৱে নিজে অন্তৰ্ভূক্ত হোৱা জনগোষ্ঠীটোৰ ভাষা, সংস্কৃতি, ৰাজনৈতিক,
সামাজিক আদি স্বাৰ্থ ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত লোৱা পদক্ষেপক অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি। কিন্তু,
এই শ্ৰেণীটোৱে সংশ্লিষ্ট জনগোষ্ঠীটোৰ পৰিচয় ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত যেনেদৰে নেতৃত্ব লয়,
এটা সময়ত সেই জনগোষ্ঠীটোৰে দুখীয়া শ্ৰেণীটোক মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ
স্বাৰ্থ পূৰণ কৰিবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰে। কি অসমীয়া, কি বড়ো, কি ৰাভা, কি মিচিং-অসম মূলকত
এই প্ৰৱণতা অতি সুলভ। আচলতে, অসমৰ জনগোষ্ঠীবোৰে যিমানেই নিজস্ব পৰিচয়ৰ প্ৰসংগ নানক
কিয়-সামগ্ৰিকভাবে জনগোষ্ঠীবোৰে একেই অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক ইতিহাস সৃষ্টি কৰিবলৈ
গৈ আছে। অৱশ্যে, ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে জনগোষ্ঠীবোৰে নিজস্ব পৰিচয় সম্পৰ্কে সচেতন
হ’ব নালাগে।
[প্ৰকাশিত, ‘আমাৰ অসম’, ২৭
ফেব্ৰুৱাৰী ২০১৮]
